ب- امضا امور و مقدرات به دست صاحب الزمان(عج)

امام صادق(ع) فرمود: مقدرات امور(از مرگ و زندگی؛ رزق و روزی، حج وزیارت اجل ها، بلایا و منایا، امراض و اعراض و نظائر آن) در شب نوزدهم صورت می پذیرد. ودر شب بیست و یکم قطعی می گردد(اما امکان تغییر و بداوجود دارد.) و در شب بیست وسوم امضاء شده و قطعی می گردد.    (تفسیر برهان487/4)

محمد بن عمران پس از نفل مضمون حدیث فوق از حضرت صادق(ع) سوال کرد: فدایتان شوم! به چه کسی می رسد امضاء این امور!؟ فرمود: به صاحب شما و اگر چنین نبود، صاحب الزمان(عج) نمی دانست در آن سال چه اتفاقی رخ می دهد!.         (بصائر الدرجات222)

امام صادق(ع) فرمود: امیرالمومنین(ع) صبح اولین شب قدر بعد از رحلت رسول خدا(ص) فرمود: از من سوال کنید به خدا به شما خبر می دهم به آنچه خواهد بود، تا سیصد وشصت روز آینده، از تا پایین ترین و بالا تر از ذره. سپس فرمود: خبر به هیچ یک از اینها به مشقت و سختی و با گمانه زنی و ادعا بر علم نیست، بلکه به علم خداون و تعلیم آن به من است.

به خدا سوگند! اهل تورات و انجیل و زبور و قرآن، هر آنچه از من بپرسند، از متن کتب خودشان بین آنها حکم خواهم کرد.

راوی به امام صادق(ع) عرض کرد: آیا آنچه را در شب قدر دریافت می دارید ممکن است سال بگذرد وچیزی از آن باقیمانده باشد که نفرموده باشید!؟ فرمود: خیر، به خدایی که جانم در کف قدرت اوست مگر در آنچه می دانیم مامور به سکوت باشیم در برابر دشمنانمان و اسن سکوت، از کلام و سخن گفتن برای ما دشوارتر است. (بحار94/20)

الف- چرا شب قدر نه روز قدر؟

1- زیرا شب هنگام، زمینه ریا کمتر است و عمل به اخلاص نزدیکتر، شب مردم خوابند و کمتر گناه در عالم صورت می گیرد.

2- شب، انوار قد سیه بهتر تجلی می کند؛ شب بیگانه نیست تا سبب کدورت فضا گردد و تجلی را کاهش دهد. بیگانه همانند اجسام سیاه هستند که اگر در محیطی قرار گرفت، موجب جذب نور شده؛ از روشنایی محیط می کاهد.

3- شب، نور طبیعت رفته و مظاهر آن نیز رخت بر بسته و زمینه تجلی ظد آن که مافوق طبیعت یعنی معنویت است، پیدا می شود و انوار ملکوتی و قدسی و فیوضات تاثیر گذارتر خواهد شد.

4- شب، آسمان به زیور ستارگان آراسته شده و حواس انسان را از اطراف خود به بالا معطوف می دارد. لطافت ظاهر که همان هوا است به لطافت باطن که فیض الهی رحمانی است کمک می کند، تا دل متاثر از این لطف الهی گشته، اشک انسان از آسمان دلش سرازیر می شود.

5- در شب، چون فرغ است و مشغله و اتصال به امور دنیا در نهایت ضعیف است زمینه عروج بیشتر است.

6- شب، به دلائل فوق بهترین وقت برای فکر و اندیشه است. اندیشیدن و نقشه کشیدن و طرح برنامه ریختن برای یک سال خود واین که اگر قرار شود خداوند در این شب قدر چیزی به ما عنایت کند، برای مصرف آن نقشه و طرح بریزد.

7- شب، یعنی: در دل تاریکی ها و در متن حوادث باید برای صیح امید کار کرد تا هنگام طلوع فجر طرح ها و نقشه های شبانه را اجرا کرد. نه اینکه اسیر ظلمت شب شویم و وقتی از خواب بیدار شویم که دیر است. و اساسا شب قدر، از هزار ماه بهتر است؛ یعنی: یک شب را با برنامه برای فردا طی کنداز هزار ماه (یک عمر) بی برنامه کار کردن بهتر است. پس در شب؛اخلاص،  خلوص،محرک وانقطاع است و موانعی چون: ریاء؛ بیگانه؛ مخرب و مشغله نیست.

التماس دعا 

ادامه دارد..... 

وفات حضرت خدیجه (س)

شیخ مفید وفات آن بانو را روز دهم ماه مبارک رمضان، سال دهم بعثت و در سن 65 سالگی دانسته است. خدیجه(س) را در جاهلیت ، طاهره و سیده نسائ قریش می خواندند؛ پاک بود و نصیب پاک شد. بعد از آن در اسلام ، یکی از چهار بانوی برترین بهشت معرفی گردید. آسیه همسر فرعون، مریم دختر عمران، مادر عیسی(ع)، خدیجه همسر پیامبر(ص)، فاطمه زهرا(س) دختر پیامبر(ص).

هر گاه جبرئیل خدمت پیامبر(ص) می رسید، سلام مخصوصی از طرف خدا برای خدیجه می آورد. پیامبر(ص) به او فرمود:"خدیجه، این جبرئیل است، از طرف خدا برایت سلام آورده!"

خدیجه عرض کرد:" خداوند خود سلام است،(سلام یکی از نامهای خدا است) هر سلامی از اوست و بر جبرئیل سلام باد و بر شما سلام و رحمت و برکات الهی باد."   (اسد الغابه5/438) (الاصابه 4/282)

پیامبر (ص) فرمود:" مامورم، به خدیجه بشارت دهم ، به خانه ای که در آن ناله و غم و اندوه نباشد." (سیره ابن هشام 1/259)

سالروز وفات، مهربان یار و یاور پیامبر(ص)، و نیکو مادر مومنان ، حضرت خدیجه گرامی باد. 

وفات جناب سید البطحاء حضرت ابیطالب(ع)

به فرموده شیخ مفید در هفتم ماه رمضان سال دهم بعثت سه سال قبل از هجرت، صورت پذیرفته است.

به نظر ، این جمله ابیطالب(ع) در حمایت از پیامبر(ص) گویاترین جمله در ترجمه شخصیت اوست.

" فرزند برادرم برو، هر چه دوست داری بگو، به خداوند قسم! تو را در هیچ پیش آمدی تنها نمی گذارم" مناقب(1/53)

ابوطالب(ع) مدت 42 سال ، در نهایت وفا وصمیمیت و فداکاری، به کفالت و حمایت پیامبر پرداخت.

امام باقر در شان جدش ابیطالب (ع) گوید:" اگر ایمان ابیطالب را در یک کفه ترازو و ایمان این خلق را در کفه دیگر گذارند، ایمان او سنگین تر خواهد بود.(پر از آتش باد ، دهانی که می گوید: او نعذ بالله کافر بود!). شرح ابن ابی الحدید/338)

اسامی ماه رمضان در کلام ائمه علیهم السلام

پیامبر (ص) این ماه را ماه خدا، ماه برکت،ماه توبه، ماه مغفرت و بخشش، ماه آزادی از آتش، ماه صبر،ماه ایثار و ماه رسیدن به بهشت معرفی فرمود.    (امالی طوسی2/302)

امام سجاد(ع) فرمود:" ستایش، زیبنده خدایی است که یکی از راههای احسان خود به بندگانش را ماه خود قرا داد. ماه رمضان، ماه روزه، ماه اسلام ، ماه پاک کننده ، ماه از بین رفتن گناهان و ماه قیام و نماز شب.  (صحیفه دعای44)

امام صادق (ع) فرمود:" چه خوب ماهی است ماه رمضان ، در زمان رسول خدا (ص) به آن مرزوق (روزی داده شده) می گفتند.   (ثواب الاعمال/61)

علت نامگذاری این ماه به رمضان

رسول خدا(ص) فرمود:" رمضان را رمضان گویند، چون گناهان را می سوزاند."  (کنز الاعمال خ/23688)

در لغت ، رمضان به سنگ داغ گفته می شود. همانطور که سنگ داغ ، پای انسان را می سوزاند. ماه رمضان نیز ، گناهان را می سوزاند.

آن شب ، شب بیست و هفتم رجب بود . محمد غرق در اندیشه بود که ناگهان صدایی گیرا و گرم درغار

پیچید : بخوان! بخوان به نام پروردگارت که بیافرید ، آدمی را از لخته خونی آفرید ، بخوان که پروردگار تو

ارجمندترین است ، همو که با قلم آموخت ، و به آدمی آنچه را که نمی دانست بیاموخت . . .

بعثت پیامبر اکرم (ص) سرآغاز راهی شد تا انسان از شرک ؛ بی عدالتی ؛ تبعیض ؛ جهل و فساد بیرون

آمده و به سوی توحید ؛ معنویت ؛ عدالت و کرامت حرکت کند.

پیشاپیش عید مبعث مبارک باد .

او امروز از دیده ها پنهان است و فردا که قیام کند، همه چیز به خواست خداست، خدایی که مهربان است

و رحیم، خدایی که زمین و زمان را از حجتش خالی نمی گذارد. می فهمم که باید فکر کنم و همه

آرزوهایم را از خدا بخواهم. از خدا می خواهم به من صبر و شکیبایی دهد.

به خدا می گویم که آن چه تو تأخیرش را خواهی، من تعجیل آن را نخواهم و آن چه تو تعجیل آن را

خواهی، من تأخیرش را نطلبم.

شادی در دلم می نشیند. آسمان را از پشت اشک هایم می بینم که بال در بال پرنده ها گسترده است.

اشک شادی از چشم هر که این حرف ها را بخواند، جاری می شود. اشک از این همه محبت خدا بر

زمینیان و شادی از این که روزی او خواهد آمد. او که چه غایب و چه ظاهر، احوال مردم را می پرسد. او که

بیش تر از ما دعا می کند. شاید همین دعا را او هم هر روز زمزمه کند. باید تسلیم خواست خدا شد و

باز تکرار کرد: «خدایا آن چه تو تأخیرش را خواهی، من تعجیل آن را نخواهم.» خدا بهترین زمان را برای

آمدن او تعیین کرده است. عجله و شتاب برای ما آدمیان است و باز تکرار می شود در ذهن ها، خدایا آن

چه تو تعجیل آن را خواهی، من تأخیرش را نطلبم.

ای بهترین دلیل تبسم، ظهور کن

فصل کبود خنده ما را، مرور کن

چرخی بزن به سمت نگاه غریب ما

از کوچه های بی کسی ما عبور کن

ما زایر تبسم بارانی توییم

ما را به حق آینه ها، خیس نور کن

ای راز سر به مهر اهورایی و شگفت

از ذهن ما، سؤال درخشان، خطور کن

ما را به التهاب معمای خود ببر

در ناگهان جلوه خود، غرق شور کن

ما را ببر به خلوت کشف و شهود خویش

ما را به راه سیر و سلوکت، غیور کن

ما بی شکیب، نور تو را آه می کشیم

یا جلوه کن، و یا دل ما را صبور کن

روح زمین کبود شب و دشنه است و ظلم

ما را برای چیدن ظلمت، جسور کن

ای آخرین تبسم نور محمدی (ص)

جان جهان، عدالت روشن، ظهور کن

هر کس چهل روز این دعا را بخواند از یاوران حضرت قائم(ع) خواهد بود و اگر پیش از ظهور آن حضرت

بمیرد، خدای تعالی او را زنده خواهد کرد، تا در رکاب آن جناب جهاد نماید؛ و به شماره هر کلمه از آن هزار

حسنه برایش نوشته می شود، و هزار کار بد از او محو می گردد.

حفظ و تقویت پیوند قلبی با امام عصر(ع) و تجدید دایمی عهد و پیمان با آن حضرت یکی از وظایف مهمی

است که هر شیعه منتظر در عصر غیبت بر عهده دارد. بدین معنا که یک منتظر واقعی حضرت حجّت(ع) به

رغم غیبت ظاهری آن حجّت الهی هرگز نباید احساس کند که در جامعه رها و بی مسئولیت رها شده و

هیچ تکلیفی نسبت به امام و مقتدای خود ندارد.

این موضوع در روایات بسیاری مورد تأکید قرار گرفته که از آن جمله روایتی است که از امام محمّد باقر(ع)

نقل شده است. آن حضرت در تفسیر این کلام خدای تعالی:

یا أیها الذین آمنوا اصبروا و صابروا و رابطوا و اتقوالله لعلکم تفلحون؛(۱)

ای کسانی که ایمان آورده اید، شکیبا باشید و دیگران را به شکیبایی فرا خوانید و مراقب و مواظب باشید

و از خدا بترسید، باشد که رستگار شوید.

می فرماید: بر انجام واجبات صبر کنید و با دشمنانتان پایداری کنید، و پیوند خود را با امام منتظرتان

مستحکم نمایید.(۲) 

همچنین امام صادق(ع) در روایت دیگری که در تفسیر آیه مزبور رسیده است، می فرماید:

بر واجبات صبر کنید و یکدیگر را بر مصایب به صبر وادارید و خود را بر پیوند با امامان (و یاری آنها) ملتزم

سازید. (۳)

اینکه می بینیم در روایت های متعدّدی، امامان ما، شیعیان خود را به تجدید عهد و بیعت با امام زمان

خود سفارش کرده و از آنها خواسته اند که در آغاز هر روز و حتّی بعد از هر نماز واجب، دعای عهد

بخوانند، همه نشان از اهمیّت پیوند دایمی شیعیان با مقام عظمای ولایت و حجّت خدا دارد.

یکی از مشهورترین دعاهای عهد، دعایی است که مرحوم سیّد بن طاووس آن را در کتاب ارزشمند

مصباح الزائر به نقل از امام صادق(ع) روایت کرده و در ابتدای آن آمده است که:

هر کس چهل روز این دعا را بخواند از یاوران حضرت قائم(ع) خواهد بود و اگر پیش از ظهور آن حضرت

بمیرد، خدای تعالی او را زنده خواهد کرد، تا در رکاب آن جناب جهاد نماید؛ و به شماره هر کلمه از آن هزار

حسنه برایش نوشته می شود، و هزار کار بد از او محو می گردد. (۴)

حداقل کاری که ما برای حفظ و تقویت پیوند قلبی خود با امام زمانمان می توانیم انجام دهیم، خواندن

همین دعای عهد است. دعایی که زمزمه آن در آغاز هر صبح گاه ما را از حال غفلت و بی خبری خارج

می سازد و متوجه مان می کند که ما عهد و عقد و پیمانی از مولای خود بر گردن داریم که تا از عهده

وفای به آنها برنیاییم نمی توانیم از خدا بخواهیم که ما را از جمله انصار و اعوان آن حضرت قرار دهد.

پی نوشت ها:

1. سورة آل عمران(3)، آیة 200.

2. نعمانی، محمّد بن ابراهیم، کتاب الغیبة، ص 199، همچنین ر.ک: حسینی بحرانی، سیّد هاشم،

البرهان فی تفسیر القرآن، ج 1، ص 334، ح 4.

3. بحرانی، حسینی، سیّد هاشم، همان، ح 2.

4. ابن طاووس، علی بن موسی، مصباح الزائر، ص 455؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج 102، ص

 111.

مژده پیامبر (ص) به ظهور مهدى (ع)

ابوسعید خدرى از پیغمبر (ص) نقل کرده که فرمود :

ابشرکم بالمهدى یبعث فى امتى على اختلاف من الناس زلزال فیملاء الارض عدلاً و قسطاً کما

ملئت ظلماً و جوراً یرضى عنه ساکن السماء و ساکن الارض یقسم المال صحاحاً فقال له

رجل : و ما صحاحاً ؟

 قال : السویة بین الناس .

شما را مژده به ظهور مهدى مى دهم که به هنگام اختلاف زیاد و تزلزل مردم ، قیام کند و زمین را پر از

 عدل و داد نماید چنان که از ظلم و ستم پر شده باشد ساکنان آسمان و زمین از حکومت او راضى

 خواهند بود و اموال را میان مردم به طور مساوى قسمت کند.